Musibet-i Semaviyeden Vefat Edenlerin Mükafatı

Bismillahirrahmanirrahim

Gayet ehemmiyetlidir.

Şiddet-i şefkat ve rikkatten, bu kışın şiddetli soğuğuyla beraber manevi ve şiddetli bir soğuk ve musibet-i beşeriyeden biçarelere gelen felâketler, helâketler, sefaletler, açlıklar şiddetle rikkatime dokundu. Birden ihtar edildi ki:

Böyle musibetlerde kâfir de olsa hakkında bir nevi merhamet ve mükâfât vardır ki, o musibet ona nispeten çok ucuz düşer. Böyle musibet-i semaviye masumlar hakkında bir nevi şehadet hükmüne geçiyor.

Üç dört aydır ki, dünyanın vaziyetinden ve harbinden hiçbir haberim yokken, Avrupa'da, Rusya'daki çoluk çocuğa acıyarak tahattur ettim. O manevi ihtarın beyan ettiği taksimat bu elîm şefkate bir merhem oldu. Şöyle ki:

O musibet-i semaviyeden ve beşerin zalim kısmının cinayetinin neticesi olarak gelen felâketten vefat eden ve perişan olanlar, eğer on beş yaşına kadar olanlar ise, ne dinde olursa olsun şehit hükmündedir. Müslümanlar gibi büyük mükâfât-ı maneviyeleri, o musibeti hiçe indirir.

On beşinden yukarı olanlar, eğer masum ve mazlum ise, mükâfâtı büyüktür, belki onu Cehennemden kurtarır. Çünkü ahirzamanda madem fetret derecesinde din ve din-i Muhammedîye (a.s.m.) bir lâkaytlık perdesi gelmiş. Ve madem ahirzamanda Hazret-i İsâ'nın (a.s.) din-i hakikîsi hükmedecek, İslamiyetle omuz omuza gelecek. Elbette şimdi, fetret gibi karanlıkta kalan ve Hazret-i İsa'ya (a.s.) mensup Hıristiyanların mazlumları, çektikleri felâketler onlar hakkında bir nevi şehadet denilebilir. Hususan ihtiyarlar ve musibetzedeler, fakir ve zayıflar, müstebit büyük zalimlerin cebir ve şiddetleri altında musibet çekiyorlar. Elbette o musibet onlar hakkında medeniyetin sefahetinden ve küfranından ve felsefenin dalâletinden ve küfründen gelen günahlara keffaret olmakla beraber, yüz derece onlara kârdır diye hakikatten haber aldım, Cenab-ı Erhamürrâhîmine hadsiz şükrettim. Ve o elîm elem ve şefkatten teselli buldum.

Eğer o felâketi gören zalimler ise ve beşerin perişaniyetini ihzar eden gaddarlar ve kendi menfaati için insan âlemine ateş veren hodgâm, alçak insî şeytanlar ise, tam müstehak ve tam adalet-i Rabbaniyedir.

Eğer o felâketi çekenler mazlumların imdadına koşanlar ve istirahat-i beşeriye için ve esasat-ı diniyeyi ve mukaddesat-ı semaviyeyi ve hukuk-u insaniyeyi muhafaza için mücadele edenler ise, elbette o fedakarlığın manevi ve uhrevî neticesi o kadar büyüktür ki, o musibeti onlar hakkında medâr-ı şeref yapar, sevdirir. (Kastamonu L. Sh. 79)

Bediüzzaman Said Nursi

SÖZLÜK:
ŞİDDET-İ ŞEFKAT : Aşırı derecedeki şefkat, acımak.
RİKKAT : Acıma; incelik; yufka yüreklilik; yumuşaklık.
MUSÎBET-İ BEŞERİYE : İnsanlara gelen belâ ve musîbetler.
BÎÇARE : Çaresiz, zavallı.
SEFÂLET : Perişanlık, yoksulluk.
MERHAMET : Acımak, şefkat göstermek; korumak, iyilik etmek; esirgemek.
MÜKÂFAT : Ödül.
MUSÎBET : Belâ, felâket, hastalık, dert, sıkıntı, ezâ, başa gelen acı durumlar.
ŞEHÂDET : Şâhitlik; Allah tarafından Peygamberimize bildirilen herşeyi kabul ve tasdik etme.
MUSÎBET-İ SEMÂVİYE : Gökten gelen belâlar, musîbetler.
MÜKÂFAT-I MÂNEVİYE : Mânevî mükâfat, ödül.
MAZLUM : Zulme uğrayan.
MÂSUM : Günâhı, kötülüğü olmayan, suçsuz.
FETRET : Karanlık, mânevî buhran zamanı.
LÂKAYD : Karışmayan, kıymet ve ehemmiyet vermeyen, ilgisiz.
DÎN-İ HAKİKÎ : Gerçek din.
HUSUSAN : Bilhassa, özellikle.
MUSÎBETZEDE : Belâya uğrayan, hastalık veya başka dertlere uğrayan.
MÜSTEBİD : Diktatör, zulüm ve baskı yapan. Başkasının hukukunu elinden alan.
CEBİR : Zabtetmek. Zor. Kuvvet.
SEFÂHET : Zevk, eğlence ve yasak şeylere düşkünlük.
KÜFRAN : inkâr; nîmeti takdir etmeme.
DALÂLET : Hak ve hakîkatten, dinden sapma, ayrılma; azma.
KEFFARET : Bir mecburiyet altında veya yanlışlıkla işlenmiş günahı affettirmek ümidiyle şeriata uygun olarak verilen sadaka veya tutulan oruç. * Günahtan arınma.
CENÂB-I ERHAMÜ'R-RÂHİMÎN : Şefkat ve merhametin en yüksek derecesine sâhip,mahlûkatına tam bir şefkat ve merhametle muâmele eden Rahîm.
GADDAR : Çok zâlim. Kahredici.
MÜSTEHAK : Hak eden, hak etmiş, kendisi kazanmış.
İSTİRAHAT-İ BEŞERİYE : İnsanlığın rahatlaması.
ESÂSÂT-I DİNİYE : Dînî esaslar.
MUKADDESÂT-I SEMAVİYE : İlâhî emre ve vahye dayanan kusursuz ve noksansız şeyler.
MEDÂR-I ŞEREF : Şeref kazandıran sebep.