Dünya milletleri ve Risale-i Nur

Bismillahirrahmanirrahim

Dünya ilim ve irfan sahasına Türkiye'den bir güneş doğmuştur. Bu yeni doğan güneş, bin üç yüz yıl evvel alem-i beşeriyete doğmuş olan güneşin bir in'ikasıdır ve o manevî güneşin her asırda parlayan lem'alarından birisidir ve beklenilen son mu'cize-i manevîsidir. Yalnız maneviyat sahasında değil, zahiren ve maddeten dahi tesirini göstermiştir.

Evet, Risale-i Nur, bütün dünya milletlerinin hayatlarını muhafaza ve müdafaa için sarıldıkları ve güvendikleri atom ve emsali bomba ve silahlarının fevkınde muazzam bir tesire sahiptir. Bunun böyle olduğunu, bir parça ilim ve basîret nazarıyla Nur risalelerine bakanlar ve Risale-i Nur müellifi Bediüzzaman Said Nursî'nin otuz seneden beri Anadolu'daki hizmet-i îmaniyelerine dikkat edenler görür, anlar ve tasdik ederler.

Hakîkate nüfuz eden zatlar için Risale-i Nur'un tulûundan bu güne kadar geçen zaman içerisindeki yapılan hizmetin neticeleri, nihayet derecede muhteşem ve muazzamdır, milyarlar takdir ve tebrike layıktır.

Evet, Risale-i Nur, îman-ı tahkîkiyi bu vatanda neşretmekle îmanı kuvvetlendirip, bu memleketteki dinsizlik ve îmansızlık, dalalet ve sefahete karşı mukabele ve müsbet bir tarzda mücadele ederek bunları mağlûp etmiştir. Büyük ve küllî ve umûmi mücahede-i dîniyesinde muzaffer olmuştur. Taife-i mücahidîn olan Nur Talebeleri, azamî sadakat ve ittahaddan neş'et eden azîm, manevî, makbul bir sır ile rahmet-i İlahiyenin celbine ve teveccühüne vesîle olmuştur. Bu ihlaslı taife-i mücahidîn, küçük bir çekirdek gibi dar bir dairede iken, o çekirdekte alemi istila edecek bir şecere-i Tûbanın mahiyeti bulunduğu misillü, on dördüncü asr-ı Muhammedîde (Aleyhissalatü Vesselam) Kur'an'dan çıkan Risale-i Nur'un Anadolu'da tulû ve intişar etmesiyle, neticede neşv ü nema ederek alem-i İslam ve insaniyete kadar genişlemiş ve daha da genişleyecektir. (Tarihçe-i Hayat, Barla Hayatı, 139)

SÖZLÜK:

ÂLEM-İ BEŞERİYET : İnsanlık âlemi.
İN'İKÂS : Yansıma, aksetme.
BASÎRET : Gerçeği hissedip kalple anlama.
TULÛ : Doğma, doğuş, birden zuhur etme.
ÎMÂN-I TAHKİKÎ : İnandığı şeylerin aslını, esâsını bilerek inanma; sarsılmaz îmân, şuurlu ve tahkiki îmân.
NEŞRETMEK : Yaymak.
DALÂLET : Hak ve hakîkatten, dinden sapma, ayrılma; azma.
SEFÂHET : Zevk, eğlence ve yasak şeylere düşkünlük.
MUKABELE : Karşılık, karşılamak.
MÜSBET : Olumlu, uygun, yapılması memnuniyet veren, pozitif.
MÜCÂHEDE-İ DİNİYE : Din için gayret gösterme, çalışma.
TÂİFE-İ MÜCÂHİDÎN : Mücahidler grubu.
SADÂKAT : Bağlılık, doğruluk.
İTTİHAD : Birleşmek, birlik, aynı fikirde olmak.
NEŞ'ET : Çıkma, doğma, meydana gelme, kaynaklanma, yetişme.
CELB : Kendi tarafına çekmek, götürmek, kazanmak ,elde etmek.
ŞECERE-İ TÛBÂ : Cennetteki Tûbâ ağacı.
NEŞV Ü NEMA : Büyümek ve gelişmek.