Evdeki duruma göre eşler birbirleriyle denenip imtihan olur ve idare eden, sabreden, fedakârlık yapan kazanır. Tabii Şimdikiler bunu ezilme olarak kabul edebilir ve "Ezdirmem sana kendimi" diyen şarkılardaki, güya kendini kanıtlama olarak ifade edilen felsefelere kapılıp yuvasını tarumar edebilir. Sonra da hayatı hem kendine hem hayat arkadaşına zehir eder.
Hal böyle olunca da kimse mutlu olamadan peş peşe imtihanlar kaybedilir. Kur'an-ı Kerim'de bu hususa işaret edilerek:
"Ey iman edenler! Şu bir gerçek ki, eşlerinizin ve evlatlarınızın içinden size bir düşman vardır. Onlara karşı dikkatli olun!..Eğer affeder, ellerini tutar, hatalarını görmezden gelirseniz, Kuşkusuz, Allah da affedici, merhamet edici olur." (Teğabün Suresi, 64/14) buyrularak, aile içinde meydana gelen kavga ve geçimsizliklerin, dargınlık ve kırgınlıkların, büyütülüp ileri seviyelere taşınmadan, sevgi ve hoşgörü ile söndürülmesine, hataların başa kakılmadan, kavga etmeden, karşı tarafı incitmeden bağışlanması gerektiğine dikkat çekiliyor.
Böylece aile içi olabilecek kötü şeylerin, iyi yolla halledilebileceği de anlatılmış oluyor. Aile içi düşman ise, sürekli ortalığı karıştıran şeytandır veya şeytana kapı açan çocuk, hanım veya erkektir. Roller ve oyuncular duruma ve zamana göre sürekli değişir.
Kur'an-ı Kerim'de, mallar, eşler ve evlatların birer imtihan olduğuna ve büyük mükâfatın Allah tarafından verileceğine dikkat çekiliyor.(Teğabün Suresi, 64/14; Enfal Suresi, 8/28). Büyük mükâfata göz dikenler ise, bu dünya hayatını çok ciddiye almaz ve az durup öbür tarafa göçeceğini bildiği için durumu idare etmeye özen gösterir.
Bu dünyada yaşayan bir ahiret yolcusunun yapabileceği en güzel şey de bu olsa gerektir. Zaten kişi ailesiyle ve çoluk çocuğu ile imtihana çekileceğini bilir ve buna hazırlıklı olursa, olay ta baştan sağlam zeminlere oturur ve büyümeye müsait olaylar bile küçük kazalar ve sıynklarla atlatılabilir ya da hiç kazaya, belaya düşmeden alman tedbirlerle kolayca geçiştirilebilir.
Çocuklar konusundaki imtihanımız ise hiç şüphesiz onları iyi yetiştirmek, Allah'ı ve Peygamber'i, dini, Kitab'ı iyi öğretmekle ve onlara güzel bir gelecek hazırlamakla başlayıp, birçok konuda ellerinden tutmak, yol göstermekle, yuva kurmakla ve başkalarına muhtaç olmayacak miktarda bir miras bırakmakla, hatta kendilerini geçindirecek bir iş edinmelerini sağlamakla devam eder... Hatta bunlarla da sınırlı değildir diyebiliriz.
Göz bebeğimiz kadar kıymetli olan yavrularımızı sadece küçükken sevip okşamak yetmez. Onları her yönüyle ahlaklı ve bilgili yetiştirmek, Resul-ü Ekrem'in, başlangıçta öğretilmesini tembih ettiği dinin emir ve yasakları ile yüzme, binme ve atıcılığın dışında, Hz. Ali'nin dediği gibi, geleceğe haZırlamak da en önemli görevlerimizdendir.
Aksini söylemeye bile hacet yoktur, ama bunları yapmadığımız ve kendi başlarına sokağa bıraktığ ımız takdirde onların nasıl yetişeceği herkesçe malumdur. Hırsız, katil, kapkaççı, tinerci vs... Böyle olunca biz de onlarla olan sınavımızı kaybetmiş olacağız...
Arif Arslan-Kulluk ve İmtihan
Konu: Eşler Birbirleriyle Denenir 
