Kur’an-ı Kerim'de ki Duraklar "secavent(durak)"

Kur’an-ı Kerim'de, kelimelerin üstünde ve altında bazı işaretler vardır ki bunlara "secavent(durak)" adı verilir.

Bu işaretler şunlardır:

م Mim: Muhakkak durmalıdır. Durmak vâcib, geçmek haramdır. Durulmayıp geçilirse anlam bozulur.

ط Tı: Durmak gerekir.

ج Cim: Geçmek de durmak da câizdir fakat durmak daha iyidir.

ز Ze: Geçmek de durmak da câizdir fakat geçmek daha iyidir.

ق Gaf: Geçmek de durmak da câizdir fakat geçmek daha iyidir.

لا Lâmelif: Durulmaz! Bulunan yerde durulursa, önceki kelime ile birlikte tekrar okunur. Âyet-i kerime sonunda durunca, tekrar edilmez.

قف Gıf: Durmak daha iyidir.

ص Sad: Durmakta mahzur yoktur.

صلي Sad-Lam-Ya: Geçmek daha iyidir.

صلح Sad-Lam-Ha: Geçmek de durmak da câizdir.

ع Ayn: Bazı âyet-i kerimelerin sonunda bulunur. Namazda okunursa bu işaret bulunan yerde rukûya gitmek iyi olur.

ك Kef: Kezalik demektir. Kendisinden önce hangi secavent geçmişse, bu da öyle demektir.