Namazla kölelikten kurtuldu

Konu: Namazla kölelikten kurtuldu C.tesi Tem. 25, 2009 8:33 pm

Bir gün komşusu yanına gelip:
– Kölen mezarları açıyor, kefen soyuyor, dedi.
Tebe-İ Tâbiîn döneminde yaşamış büyük evliyadan, hadis ve fıkıh âlimi Abdülvahid bin Zeyd, hizmetlerini görmesi için bir köle satın almıştı. Gece evinde kalmasını istedi. Fakat geceleri kapılar kapalı olduğu halde evde yoktu. Sabah olunca eve geldi ve ona üzeri işlenmiş bir dirhem altın verdi.
– Bunu nereden aldın, deyince:
– Efendim, ben size her gün böyle bir dirhem vereceğim. Karşılığında geceleri beni serbest bırakmanızı istiyorum, dedi.
O günden sonra her gece evden çıkıp gider, sabahleyin döner ve bir dirhem getirirdi. Aradan bir müddet geçti. Bir gün komşusu yanına gelip:
– Kölen mezarları açıyor, kefen soyuyor, dedi.
Bu söz onu çok üzdü.
– Ben onu eve hapsedeceğim, dedi.
Kapıları kilitledi.
Akşam oldu, yatsı namazından sonra kölesi evden gitmek üzere kalktı.
Kapalı kapılara işaret edince, kapılar açılıveriyordu. Evden çıktı. Bu halde peşine düşüp gizlice onu takip etti.
Kurak bir yere vardı. Elbisesini çıkarıp üzerine eski bir çul giydi. Sabaha kadar namaz kıldı. Sabaha doğru şöyle dua etti:
– Ey yüce sahibim! Efendime götüreceğim ücreti gönder!
Gökten üzerine bir dirhem düştü, alıp cebine koydu.
İbni Zeyd bu işe çok hayret etti. Kalkıp abdest aldı ve iki rekât namaz kıldı. Onun hakkında yanlış düşündüğünden dolayı tövbe edip, Allahü Teâlâ’dan af diledi. Sonra da bu kölesini azat etmeye, serbest bırakmaya karar verdi. Fakat kölesi kayboldu... Bir türlü bulamadı. Bu sebeple çok üzüldü ve kederi gittikçe arttı. Bulunduğu kurak yerin de neresi olduğunu bilmiyordu. Bir müddet sonra karşısında kırata binmiş biri dikildi ve:
– Ey Abdülvâhid! Burada ne oturuyorsun, dedi.
Durumu baştan sona anlattı. Atlı:
– Senin bulunduğun bu yer ile memleketin arası ne kadar mesafedir, biliyor musun, dedi.
– Hayır, bilmiyorum, cevabını verdi.
– Sür’atli giden bir süvari için altmış konaklık mesafedir. Şimdi sen bulunduğun yerden ayrılma. Kölen bu gece yanına dönecek, dedi.
Oturup bekledi. Ortalık kararınca bir de baktı ki, kölesi geldi. Yanında bir sofra vardı. Sofranın üzeri her çeşit yiyecekle doluydu. Kendisine:
– Buyur ye efendim, dedi.
O benzerini görmediği yiyeceklerden yedi. Sabah namazından sonra kölesi elinden tutup dua etti. Sonra birkaç adım attılar. Birdenbire kendisini evinin önünde buldu. Kölesi ona dönüp:
– Efendim, siz beni azat etmeye karar vermediniz mi, dedi.
– Evet, dedi.
Kölesi, yerden bir taş alıp azat edilme bedeli olarak ona verdi. Bir de baktı ki, taş altın oldu... Sonra ayrılıp gitti.
Onun ayrılığından dolayı çok üzüldü ve hep hasretini çekti.
Bu hadiseyi komşularına anlatıp:
– O, mezar soyan değil, nur saçan imiş, dedi.
Komşuları onun kerametlerini duyunca ağlayıp, hakkında yanlış düşündüklerinden dolayı pişman olup tövbe ettiler...

KAYNAK : Namazı yaşayanlar - Said Demirtaş

» Namazla İlgili Soru ve Cevaplar