Gönülden gönüle bir pencere vardir

GÖNÜLDEN GÖNÜLE BIR PENCERE VARDIR

Gerçekten de, gönülden gönüle pencere vardir. Iki insan birbirine gönülden baglaninca, artik onlar, birbirinden ayri degillerdir. Bedenleri birbirinden uzak düsse de gönülleri beraberdir.

Iki kandilin kaplari birbirinden ayridir. Bitişik degillerdir.
Fakat nurlari birbirine karismistir, birlesmistir.
Hiçbir âsik yoktur ki, sevgilisi onu aramadikça, o sevgilisi ile bulusmayi dilesin.

Fakat ask, âsiklarin bedenlerini zayiflatir, eritir, sevgilileri ise daha da
güzellestirir, gelistirir.

Su gönülde, sevgi simsegi parlayinca, bilmis ol ki, o gönülde sevgi vardir.

Kurnazin biri Hz. Ali’ye “Seni çok severim” demis.
Hz. Ali de o kisiye;

“Yalan söylüyorsun. Çünkü ben seni sevmiyorum, senin de beni sevmedigine kalbim taniklik ediyor.” Cevabini vermis.
Evet sevgiyi kalp dogrulamalidir. Siz gerçekten birini seviyorsaniz, muhakkak o da sizi sevmektedir. Kalbinizde birine karsi sevgi yoksa, onun sevgi iddiasina inanmayiniz, çünkü yalandir.
Senin gönlünde de ALLAH sevgisi iki kat oldu artti ise,
Süphe yok ki ALLAH da seni seviyor demektir.

Peygamber Efendimiz bir hadislerinde; “Kul ALLAH’ini ne kadar severse, ALLAH da onu o kadar sever.” Buyurmuslardir.

Iki el olmadikça, bir elle el çirpilmaz, bir elden ses çikmaz.
Susuz bir kimse; “Ey tatli su, nerdesin?” diye inler, feryâd eder. Su da; “ Ey susamis olan, ey su isteyen kisi, neredesin?” diye inler, aglar durur.

Içimize düsen bu susuzluk, suyun bizi istemesinden, bizi kendisine çekmesindendir. Çünkü ALLAH bizi onun için, onu da bizim için yaratmistir.

ALLAH’in hikmeti, kaza ve kaderiyle bizi birbirimize âsik kilmistir. Biz suyu sevmekteyiz, su da bizi sevmektedir.
Cihanin bütün zerreleri, o ezelî hüküm dolayisiyla çift çifttir. Her çift de birbirine âsiktir.

“Cihanin her cüz’ü, her sey âsiktir. Her sey sevgili ile bulusmak için çirpinir durur. Her sey bulusma sarhosudur.”
Kehribarin saman çöpünü dilemesi, çekmesi gibi, âlemde her cüz de kendi çiftini esini dilemektedir.

Kâinatta mevcut bütün varliklarin -cansiz sandiklarimiz, bitkiler, hayvanlar ve insanlar- birbirini sevmesini su kutsî hadisle açiklamislardir: “Ben gizli bir hazine idim, bilinmek istedim. Böylece beni bilsinler ve sevsinler diye varliklari yarattim.” Her seyde O’nun tecellisi bulundugundan bütün sevgililer O’na aittir.
“Kendi hüsnün hûblar seklinde peydâ eyledin,Çesm-i âsiktan dönüp sonra temâsâ eyledin.”

(ALLAH’im kendi güzelligini, güzel çehrelere düsürdün. Sonra âsikinin
gözünden kendi güzelligini seyrediyorsun.”

Gökyüzü, yeryüzüne “Merhaba!” der. “Seninle ben kehribarla saman çöpü gibiyiz. Birbirimizi sevmekteyiz.” Diye söylenir.
Akla göre; gökyüzü erkektir, yeryüzü ise kadin. Gökyüzünün attigini, verdigini yeryüzü besler, yetistirir.

Allah razı olsun Meriç